Ja men voldoet hieraan maar zo eenvoudig ligt dat niet. Je kunt natuurlijk zeggen van oké, in een contract heeft een opdrachtgever geschreven van: ‘iedereen die mijn product inspecteert moet IPC-A-610 gecertificeerd zijn’. Je kunt er in opnemen: ‘iedereen die aan mijn product soldeert, rework toepast moet IPC-7711/7721 gecertificeerd zijn’. Dat zou allemaal kunnen. Op het moment dat die leverancier zijn mensen alleen in de verplichte modules laat trainen en certificeren, voldoet hij aan die eis. Dus in die zin zou je kunnen zeggen, ja.

Maar je kunt je ook afvragen wat de waarde van zulke certificaten is. Als je bedenkt dat die verplichte modules over het algemeen bestaan uit 1 gedeelte waar in wordt gegaan op de administratieve kant van certificering, hoe lang is een certificaat geldig, welke certificaten zijn er, wat zijn de regels op het moment dat je wilt hercertificeren? Vaak is een andere gedeelte ook verplicht waarin algemene zaken naar voren komen of welke soort productklasse zijn er en de definities die gebruikt worden in de diverse normen. Dan is eigenlijk de kennis die daarbij overgedragen wordt, zeer beperkt. Je kunt er niet vanuit gaan dat mensen die een dergelijk certificaat hebben dan ook geschikt zijn en de kennis en de kunde hebben om bijvoorbeeld soldeerverbindingen op juistheid te beoordelen omdat ze die modules nooit hebben gevolgd. Dit geldt echter ook voor een trainer die altijd het hele document getraind moet hebben dus alle modules, het hele pakket. Maar met name de specialisten, kunnen uit modules kiezen.

Als een bedrijf ervoor kiest om alleen maar de verplichte modules te laten trainen, dan is dat een zeer beperkt certificaat. Als dat een praktijkopleiding is, dan heeft hij alleen maar wat theoretische dingen geleerd. Gereedschappen die hij mag gebruiken, materialen die hij mag gebruiken, maar het nog niet in de praktijk ingezet. Dus als iemand zo’n certificaat met alleen maar de verplichte modules heeft, weet je nog steeds niet zeker of hij ook in staat is om de praktijkopdracht uit te voeren die aan jouw product uitgevoerd dienen te worden. Dat deze medewerker de vaardigheden heeft om dat te kunnen doen, want dat heeft hij niet bewezen tijdens een training. Natuurlijk, het kan best zijn dat hij dat in de praktijk wel waar kan maken, omdat hij de ervaring heeft, maar je hebt niet die zekerheid die je zou hebben op het moment dat dat getraind en gecertificeerd is en er een praktijkexamen succesvol afgelegd is. Vooral bij theoretische trainingen wordt wel ingegaan op algemene zaken, maar heeft de persoon niet geleerd hoe dat hij specifiek soldeerverbindingen moet beoordelen. Hoe dat hij specifiek, als het een training is voor bijvoorbeeld een kabelboom, hoe dat hij specifiek krimpverbindingen moet beoordelen. Dat heeft hij nooit geleerd en en er is ook geen bewijs van dat hij die kennis in huis heeft.

Natuurlijk is het zinvol dat tijdens een training, een specialistentraining, die modules getraind worden die van toepassing zijn. En om eventuele modules die niet van toepassing zijn, omdat die onderwerpen in de praktijk niet aan de orde komen, om die weg te laten. Die mogelijkheid laat IPC vrij, maar het zou natuurlijk wel heel goed zijn om in ieder geval die toepasselijke modules wel te trainen en te certificeren. Zodat voor beide partijen duidelijk is van wat deze persoon kan en waar zijn eventuele beperkingen liggen. Als opdrachtgever is het belangrijk om dat soort dingen toch goed aangeven, wat wil ik nu exact en eventueel ook de modules aangeven van die voor mij als opdrachtgever belangrijk en waar ik vanuit ga dat medewerkers daarin getraind zijn.