IPC heeft een vijftiental jaren geleden de begrippen CIS en CIT ingevoerd. CIS staat daarbij voor Certified IPC Specialist en CIT voor Certified IPC Trainer. De afkortingen zijn inmiddels begrippen binnen de elektronica wereld. Met deze twee certificering hebben we al jaren lang ervaring.
Er zijn 2 niveaus, namelijk de CIT, de trainer, die gecertificeerd is door een zogenaamde Master IPC trainer, of MIT. Iemand die volgens IPC bevoegd is om specialisten te trainen. Met het behalen van zijn certificaat krijgt hij toegang om in de database bij IPC een klassen aan te maken en deelnemers te registreren en trainingen uit te voeren. Hij wordt ook voorzien van alle materialen die noodzakelijk zijn om zulke trainingen uit te voeren, mensen te trainen en te certificeren. Dat is de bevoegdheid die de CIT heeft, en uniek is. Als we spreken over CIS, Certified IPC Specialist, dan hebben we te maken met iemand die een training heeft gevolgd, een Certified IPC Specialist training, bij een CIT, Certified IPC Trainer en die met goed gevolg heeft afgelegd. Dit kan een theorietraining zijn maar het kan ook een praktijktraining zijn. In ieder geval is dat iemand die tijdens die training geleerd heeft hoe hij met het IPC document, de IPC normen moet omgaan en als dat praktijktrainingen zijn hoe dat hij dat in de praktijk moet omzetten en hoe dat hij bepaalde handelingen moet uitvoeren.

Binnen de bedrijven zie je dat er zowel CIT als CIS gecertificeerde medewerkers werken, er is duidelijk altijd iemand die tijdens zijn dagelijkse werk de normen inzet voor het beoordelen van soldeerverbindingen, voor het beoordelen van printplaten of voor het uitvoeren van praktische handelingen. Alhoewel het wat betreft CIT eigenlijk de bedoeling van IPC was dat die mensen in hun eigen bedrijf specialisten zouden gaan opleiden, zag je in de praktijk dat een aantal bedrijven geen trainer in dienst wilden hebben. Eén medewerker opgeleid als trainer, als aanspreekpunt voor de groep specialisten. Om iemand te hebben die daar boven zou staan en als hoofd specialist gezien zou worden en het aanspreekpunt binnen het bedrijf is. Als er vragen zijn, conflicten binnen de groep, neemt die trainer de beslissing of dit de juiste interpretatie is en naar klanten of leveranciers als aanspreekpunt gezien wordt omdat hij gecertificeerd is als trainer. Dat gaf dan toch voor klanten of voor leveranciers een stukje meerwaarde, een stukje herkenning van kijk, ik praat nu met iemand die weet waar hij het over heeft. Dit is eigenlijk een gebruik van het certificaat is waar het niet voor bedoeld was. Daarom heeft IPC besloten om er nog een derde training bij te zetten en dat is de CSE ( Certified Standard Expert). Dit is een training voor iemand die een specialist is in het kader van de interpretatie van de normen. Dit is dus iemand die terdege kennis heeft van de IPC normen, of van een IPC normen in principe ook diezelfde rol weer vervult als aanspreekpunt voor de eigen club, de eigen groep mensen, de eigen groep specialisten binnen dat bedrijf. Maar ook naar buiten toe voor de leveranciers en voor eventuele klanten als aanspreekpunt dient. Dus in principe een rol die al gedaan werd door de CIT maar dan als nieuwe certificering. Omdat deze persoon niet bevoegd is om trainingen door te voeren zal hij ook geen trainer kit krijgen, krijgt hij ook niet de materialen om zulke trainingen door te voeren en heeft dan ook niet de mogelijkheid om deelnemers te registreren. Dat is het verschil met de CIT. Het concept dat IPC daarvoor heeft opgesteld is een beetje anders dan bij de reguliere CIT en bij de CIS trainingen, waar dan de norm besproken wordt. Hier wordt ervan uitgegaan dat het iemand is die al ervaring heeft, die de normen eigenlijk toch al kent en dus in een aantal examens laat zien dat hij kennis heeft van die norm. Dus iemand die als CSE opgeleid wordt, moet terdege opgeleid worden door een trainer.
Voordat hij op een gegeven moment zijn certificering kan doen, zijn examens kan doen en zijn certificaat zal kunnen behalen.